Maggie Stiefvater – Król kruków

Autor:

Gdy masz obsesję na punkcie kruków

Dawno mnie tu nie było, ale proszę się nie dziwić. W maju byłam już jedną nogą w sesji. Teraz, gdy jestem obiema, stwierdzam, że jest przecież tyyyle rzeczy, które trzeba zrobić przed uczeniem się... Ale do rzeczy.

Skąd ten Król?

Booktube. Booktube i wiele polecanek, ponieważ w pewnym okresie zostałam zbombardowana tą książką z każdej strony, ale, jak na złość, gdy chciałam ją kupić, to Uroboros akurat nie zrobił dodruków i musiałam się trochę naczekać. Ostatecznie dostałam cynk, że już można dostać Króla w internecie, więc, łącząc przyjemne z pożytecznym, zamówiłam go razem z prezentem dla koleżanki.

I czyj ci on?

Maggie Stiefvater (18 listopada 1981) – amerykańska pisarka książek young adult oraz artystka. Jak sama twierdzi, za dnia jest zawodową pisarką, w nocy – artystką. W Polsce znana z trylogii Drżenia (Drżenie, Niepokój, Ukojenie) oraz Kruczego cyklu (Król Kruków, Złodzieje snów, Wiedźma z Lustra, Przebudzenie Króla).

Ale przejdźmy do treści.

Król Kruków opowiada historię dziewczyny z rodziny wróżek – Blue – oraz trzech uczniów z prywatnej szkoły Aglionby – Gansey'ego1, Adama oraz Ronana. Gansey specjalnie wybłagał u swoich nieprzyzwoicie bogatych rodziców przeniesienie się do Wirginii. Poszukuje tajemniczego Glendowera, walijskiego władcy, który podobno nie zginął, a jedynie zapadł w głęboki sen, a ten, kto zdoła go odnaleźć i przebudzić, zostanie nagrodzony. Adam i Ronan pomagają Gansey'emu w poszukiwaniach, a Blue jest w to wszystko zamieszana całkiem przypadkiem.

Powiem tak, jak na książkę YA, Król jest wyjątkowo mroczny i realistyczny. Oczywiście, cała podróż za Glendowerem i sam Glendower to wątki szyte grubymi nićmi, jeżeli mówimy o realistyczności, ale zachowania bohaterów nie można podciągnąć pod ramy zwykłych książek dla młodzieży (wyobrażacie sobie, że oni chodzą do szkoły? Nawet dość regularnie! No, przynajmniej część z nich).
Wróćmy jednak do tej mroczności. Poszukiwania śpiącego króla nie idą tak, jak powinny iść postaciom z książek młodzieżowych, a wraz z tym nie dość, że spotykają dużo przeciwności na swojej drodze, to pewnym nie są w stanie stawić czoła. Coś takiego, jak imperatyw narracyjny nie istnieje, co mnie bardzo cieszy, bo przecież nie może być za łatwo. Jednak czasem trochę szkoda Gansey'ego i ekipy, gdy realia robią się zbyt prawdopodobne, a maniak potrafi się okazać prawdziwym maniakiem zdolnym do zranienia niewinnej osoby.
Jednak trzeba przyznać, że historia się dłuży. Widać, że została zaplanowana na kilka tomów, a pierwszy to tak naprawdę zapoznawanie ze światem przedstawionym. Przez to czytałam ją naprawdę długo i byłam rozczarowana – przecież miało być tyle świetnej zabawy! A tak naprawdę cała akcja skoncentrowana jest przy końcu i ucina się w takim momencie, że człowiekowi nóż się w kieszeni otwiera. Zdecydowanie nie lubię takich zabiegów.
Denerwujące też są ciągłe tajemnice, na rozwiązanie których czekasz, czekasz i czekasz, książka się kończy, a tam... klapa! Nic nie denerwuje bardziej, niż „ciąg dalszy w następnym odcinku”, gdy ty tutaj siedzisz jak na szpilkach, by dowiedzieć się, że ogrodnik zabił. (Żadnych ogrodników w Królu oczywiście nie ma). Przez to cała książka traci smaczek, ponieważ jest po chamsku ucięta.

Zatrzymajmy się też na chwilę przy czymś, co mnie, jako przyszłego edytora, bolało najbardziej – tłumaczeniu i korekcie. O borze zielony, jak ta książka jest źle przetłumaczona! Od samego tytułu zaczynając, a to, co robią z imionami bohaterów, to jakaś tragedia. Ja zachęcam – nie – ja apeluję, by czytać Króla Kruków w oryginale, bo polskie wydanie to dramat.

I teraz nie wiem, czy czytać.

Ciężko mi jednoznacznie stwierdzić, czy polecać, czy nie. Z jednej strony historia jest ciekawa, z drugiej to dalej YA i nie wszystkim może podpasować. Trzeba byłoby też kupić od razu kilka tomów na raz, by nie mieć tego okropnego uczucia uciecia historii.
Powiem tak – jeżeli macie znajomych, którzy mogą wam pożyczyć przynajmniej pierwsze dwa tomy, przeczytajcie. Jeżeli lubicie dobrych bohaterów, przeczytajcie. Jeżeli chcecie zobaczyć, czy cykl wam się spodoba, to może lepiej zastanówcie się nad tym trzy razy.

1 Niech mnie szlag trafi, ale nie będę odmieniała jego imienia według tego tragicznego przekładu! To jest Gansey, G a n z i! Nie Ganzey, na miłość bora.

Metryka

Tytuł: Kruczy cykl: Król Kruków (The Raven Cycle: The Raven Boys)
Autor: Maggie Stiefvater
Tłumacz: Małgorzata Kafel
Ilość stron: 496
Wydawnictwo: Uroboros
Rok wydania: oryginał – 2012; polskie tłumaczenie – 2013

Zdjęcie w nagłówku pochodzi z pexels.com

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Neil Gaiman – Mitologia Nordycka

Autor:
Obraz
Snując opowieści o chłodnej Skandynawii Skłamałabym, gdybym powiedziała, że kupuję w ciemno wszystko, co jest opatrzone nazwiskiem Gaimana, ale nie będę ukrywać, że tego chociażby nie rozpatruję. Nad Mitologią wprawdzie się nie zastanawiałam, ale co ja mogę poradzić, skoro wyszła w tak przepięknym wydaniu? Czyli chodziło tylko o okładkę? Oczywiście, że nie. Może trochę. Przede wszystkim rozeszło się o treść, tak? Zawsze mi brakowało książek o mitologii nordyckiej pod ręką i akurat tak się złożyło, że w styczniu przeczytałam Magnusa Chase'a , a niecałe półtora miesiąca później swoją premierę miało polskie wydanie Mitologi Nordyckiej , więc uznałam, że jest to znak od bogów. Nie oceniajcie. To może coś o autorze? Gaiman zdecydowanie nowym pisarzem nie jest, nie czuję potrzeby go przedstawiać, ale niech tradycji stanie się zadość. Neil Richard Gaiman (ur. 10 listopada 1960) – amerykański pisarz, scenarzysta i redaktor zajmujący się w głównej mierze fantastyką i s...
Czytaj dalej

Westworld

Autor:
Obraz
Droga do świadomości Nie zdarza się często, by jakiś serial mi się naprawdę spodobał. Szczególnie, gdy dopiero wychodzi, a ja sama sprawdzam go na bieżąco, nie opierając się na opinii znajomych. I powiem Wam, że czasem warto się rzucić na głęboką wodę. Ale jak w ogóle znalazłaś ten serial? Tak naprawdę wszystko zaczęło się od Bena Barnesa. Usłyszałam, że gra w jakiejś nowej produkcji i z ciekawości zajrzałam. Widząc na małym ekranie Anthony’ego Hopkinsa, przeczuwałam, że być może trafiłam na jakąś serialową perełkę, która na dobre zagości w moim sercu. I nie zawiodłam się. Więc co z treścią? Zarys fabuły przedstawia się następująco: firma Delos finansuje park rozrywki w klimacie dzikiego zachodu. W owym parku – Westworldzie – znajdują się gospodarze, wysoce rozwinięte technologicznie roboty, które odgrywają swoje role w ramach jednej sekcji, oraz goście, czyli ludzie z zewnątrz, którzy przyjechali się zabawić. Nie ukrywam, pierwsze odcinki mnie nie zachwyciły. Ciągłe p...
Czytaj dalej

American Gods

Autor:
Obraz
Gdy tniemy w złym miejscu Wiecie co? Napaliłam się na ten serial, jak na mało co w tym roku, specjalnie czekałam do końca sezonu, by połknąć go w całości i... klapa. Co, co? American Gods , a raczej Amerykańscy Bogowie , stoją na mojej półce już od jakiegoś czasu i dumnie prężą się grzbietem, na którym jak byk stoi imię Neila Gaimana. Ja Gaimana kocham całym swoim ślizgońskim sercem i gdy dowiedziałam się, że stacja Starz zdecydowała się zekranizować jego powieść, cieszyłam się jak dziecko. Kto by się nie cieszył w takim wypadku? Ale na co? Amerykańscy Bogowie opowiadają historię Shadowa Moona, który po trzech latach wychodzi z więzienia za dobre sprawowanie. Udaje mu się nawet wydostać kilka dni wcześniej, ponieważ jego żona, Laura, zginęła w wypadku samochodowym. Podczas lotu samolotem Shadow natyka się na dziwacznego Pana Wednesdaya, który z miejsca proponuje mu pracę, która niesie ze sobą wyłącznie kłopoty. Zapowiadało się niesamowicie, wierzcie mi. Sny Shadowa by...
Czytaj dalej