Anna Cieplak – Ma być czysto

Autor:

Od ogółu do szczegółu, a nie w drugą stronę

Ja się chyba nie nadaję do czytania niektórych książek. Szczególnie tych, które mają dobry pomysł i poruszają ważne sprawy, ale jednocześnie wykonanie jest spartolone po całości. I o tym mniej więcej będzie opinia Ma być czysto.

Skąd to?

Z Koła Polonistów. Mieliśmy przeczytać na dodatkowe zajęcia i podyskutować, jak o każdej książce, którą zleca nam przewodniczący. Wyjątkowo wszystkie moje koleżanki skończyły przede mną i mówiły, że szybko się czyta, więc zostawiłam tę pozycję na dwa bardzo skondensowane wieczory.
I borze szumiący. Jakie to było złe.

A czyje?

Anna Cieplak (ur. 1988) – animatorka kultury i aktywistka miejska, autorka Zaufania i Ma być czysto. Nagrodzona przez MKiDN za działalność na rzecz kultury.

I o czym tak właściwie?

Książka jest podzielona na dwa rodzaje rozdziałów – te pisane z punktu widzenia Julki lub Oliwki, piętnastoletnich uczennic, oraz z punktu Magdy, prawie trzydziestoletniej kobiety, która pośrednio jest macochą Julki. Pośrednio, ponieważ bez ślubu.
I właściwie na tym opis powinien się skoczyć, ponieważ książka nie ma konkretnej fabuły. Ma w zasadzie pokazać życie obecnej „gimbazy”, co dzieciaki robią i jakie głupie pomysły im przechodzą do głowy.

Zacznijmy od tego, że ja nie mam żadnego problemu z tą książką jeżeli chodzi o jej temat. To, co dzieje się teraz wśród nastolatków, powinno zostać pokazane, najlepiej w sposób, który da do zrozumienia wszystkim, że to jest złe. Tylko, że ta książka tego nie robi. A wiecie dlaczego?
Bo to jedno wielkie uogólnienie. Tutaj nie ma normalnych dzieci, normalnych rodzin. Tutaj jest tylko patologia, rozwody, walki o dziecko, trzyminutowy seks i to, jakie zdjęcia wrzucasz na Instagrama. Nienawidzę uogólnień, ponieważ w ten sposób cierpią te dzieci i ci rodzice, którzy starają się żyć dobrze.
Julka ma bogatych ojców, jej macocha o nią dba, a ona, jak ta typowa nastolatka, pcha się w największe kłopoty, bo zazdrości Oliwce. Oliwka z drugiej strony nie ma pojęcia, czy jest w ciąży, sama w sumie zachowuje się przyrodnim rodzeństwem, ponieważ ojczym jest całymi dniami w pracy, a matka pracuje za granicą. W tym wszystkim jest jeszcze Magda, która chce pomóc obu dziewczynkom, ale więcej w tym jest chcenia niż próbowania.
No i to wszystko jest źle napisane. Czyta się szybko, ale ile razy zgubisz podmiot mówiący, ile razy będziesz się zastanawiać, dlaczego nie ma tutaj żadnych uczuć, czegokolwiek, tylko dziwne, całkiem niewytłumaczone reakcje, dlaczego wspominany na każdym kroku MOPS faktycznie nic nie robi, to Twoje.

Ja naprawdę chciałabym przeczytać książkę, gdzie są poruszane problemy młodych ludzi, bo z opisu Ma być czysto wynika, że autorka naprawdę chciała to zrobić. Tylko całkowicie jej nie wyszło. Nie wolno wybierać jednostki i przedkładać ją na ogół. To nie jest studium przypadku, to kłamstwo.

Nie czytać?

Zdecydowanie nie. Znaczy, ja nikomu nie zabronię, ale odradzam. Sam pomysł nie uratuje całej książki, skoro reszta leży.

Metryka

Tytuł: Ma być czysto
Autor: Anna Cieplak
Ilość stron: 232
Wydawnictwo: Krytyka Polityczna
Rok wydania: 2016

Zdjęcie w nagłówku pochodzi z pexels.com.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Neil Gaiman – Mitologia Nordycka

Autor:
Obraz
Snując opowieści o chłodnej Skandynawii Skłamałabym, gdybym powiedziała, że kupuję w ciemno wszystko, co jest opatrzone nazwiskiem Gaimana, ale nie będę ukrywać, że tego chociażby nie rozpatruję. Nad Mitologią wprawdzie się nie zastanawiałam, ale co ja mogę poradzić, skoro wyszła w tak przepięknym wydaniu? Czyli chodziło tylko o okładkę? Oczywiście, że nie. Może trochę. Przede wszystkim rozeszło się o treść, tak? Zawsze mi brakowało książek o mitologii nordyckiej pod ręką i akurat tak się złożyło, że w styczniu przeczytałam Magnusa Chase'a , a niecałe półtora miesiąca później swoją premierę miało polskie wydanie Mitologi Nordyckiej , więc uznałam, że jest to znak od bogów. Nie oceniajcie. To może coś o autorze? Gaiman zdecydowanie nowym pisarzem nie jest, nie czuję potrzeby go przedstawiać, ale niech tradycji stanie się zadość. Neil Richard Gaiman (ur. 10 listopada 1960) – amerykański pisarz, scenarzysta i redaktor zajmujący się w głównej mierze fantastyką i s...
Czytaj dalej

Westworld

Autor:
Obraz
Droga do świadomości Nie zdarza się często, by jakiś serial mi się naprawdę spodobał. Szczególnie, gdy dopiero wychodzi, a ja sama sprawdzam go na bieżąco, nie opierając się na opinii znajomych. I powiem Wam, że czasem warto się rzucić na głęboką wodę. Ale jak w ogóle znalazłaś ten serial? Tak naprawdę wszystko zaczęło się od Bena Barnesa. Usłyszałam, że gra w jakiejś nowej produkcji i z ciekawości zajrzałam. Widząc na małym ekranie Anthony’ego Hopkinsa, przeczuwałam, że być może trafiłam na jakąś serialową perełkę, która na dobre zagości w moim sercu. I nie zawiodłam się. Więc co z treścią? Zarys fabuły przedstawia się następująco: firma Delos finansuje park rozrywki w klimacie dzikiego zachodu. W owym parku – Westworldzie – znajdują się gospodarze, wysoce rozwinięte technologicznie roboty, które odgrywają swoje role w ramach jednej sekcji, oraz goście, czyli ludzie z zewnątrz, którzy przyjechali się zabawić. Nie ukrywam, pierwsze odcinki mnie nie zachwyciły. Ciągłe p...
Czytaj dalej

American Gods

Autor:
Obraz
Gdy tniemy w złym miejscu Wiecie co? Napaliłam się na ten serial, jak na mało co w tym roku, specjalnie czekałam do końca sezonu, by połknąć go w całości i... klapa. Co, co? American Gods , a raczej Amerykańscy Bogowie , stoją na mojej półce już od jakiegoś czasu i dumnie prężą się grzbietem, na którym jak byk stoi imię Neila Gaimana. Ja Gaimana kocham całym swoim ślizgońskim sercem i gdy dowiedziałam się, że stacja Starz zdecydowała się zekranizować jego powieść, cieszyłam się jak dziecko. Kto by się nie cieszył w takim wypadku? Ale na co? Amerykańscy Bogowie opowiadają historię Shadowa Moona, który po trzech latach wychodzi z więzienia za dobre sprawowanie. Udaje mu się nawet wydostać kilka dni wcześniej, ponieważ jego żona, Laura, zginęła w wypadku samochodowym. Podczas lotu samolotem Shadow natyka się na dziwacznego Pana Wednesdaya, który z miejsca proponuje mu pracę, która niesie ze sobą wyłącznie kłopoty. Zapowiadało się niesamowicie, wierzcie mi. Sny Shadowa by...
Czytaj dalej