Neil Gaiman – Mitologia Nordycka

Autor:

Snując opowieści o chłodnej Skandynawii

Skłamałabym, gdybym powiedziała, że kupuję w ciemno wszystko, co jest opatrzone nazwiskiem Gaimana, ale nie będę ukrywać, że tego chociażby nie rozpatruję. Nad Mitologią wprawdzie się nie zastanawiałam, ale co ja mogę poradzić, skoro wyszła w tak przepięknym wydaniu?

Czyli chodziło tylko o okładkę?

Oczywiście, że nie. Może trochę. Przede wszystkim rozeszło się o treść, tak?
Zawsze mi brakowało książek o mitologii nordyckiej pod ręką i akurat tak się złożyło, że w styczniu przeczytałam Magnusa Chase'a, a niecałe półtora miesiąca później swoją premierę miało polskie wydanie Mitologi Nordyckiej, więc uznałam, że jest to znak od bogów.
Nie oceniajcie.

To może coś o autorze?

Gaiman zdecydowanie nowym pisarzem nie jest, nie czuję potrzeby go przedstawiać, ale niech tradycji stanie się zadość.
Neil Richard Gaiman (ur. 10 listopada 1960) – amerykański pisarz, scenarzysta i redaktor zajmujący się w głównej mierze fantastyką i science-fiction. W Polsce jest najbardziej znany z powieści: Amerykańscy Bogowie, Koralina, Nigdziebądź czy Ocean na Końcu Drogi. Wiele z jego dzieł zostało zekranizowanych.

A jak wygląda fabuła?

To nie tak, że to jest książka fabularna. Mitologia Nordycka to zbiór najbardziej znanych mitów, które zachowały się do naszych czasów, które Gaiman zgrabnie przekształca w zbiór opowiadań. Sam twierdzi, że on ich nie napisał, on je tylko ciekawie ubrał w słowa.
Dlatego też wszyscy fani Gaimana, którzy przyzwyczaili się do ogólnej aury grozy i niepokoju w jego książkach, będą trochę rozczarowani, ponieważ... mity są mitami. Nie są ani straszne, ani specjalnie zabawne. Przestawiają wszystkie fortele, bitwy i starcia bogów w sposób obrazowy, ale na pewno nie oddziałujący na odbiorcę.
Nie można jednak powiedzieć, że, jak u Parandowskiego, te gaimanowskie nadają się dla dzieci. Całkowicie się nie nadają – niektóre są sprośne, niektóre mówią o seksie, a inne będą po prostu niezrozumiałe.

A mimo to bardzo dobrze się przy nich bawiłam i nie uważam czasu poświęconego na przeczytanie ich za stracony. Uporządkowałam sobie to, co zawsze było dla mnie niekoniecznie dopowiedziane (jak dokładnie zginął Balder, czemu Thor był panną młodą, jak Odyn stracił oko) oraz dowiedziałam się kilku nowych rzeczy.
Trzeba jednak zaznaczyć, że Ci, którzy już coś ze świata Skandynawii liznęli, nic nowego się nie dowiedzą, a nawet uznają ten zbiór za skromny. Na pewnie jest to przedstawione w formie bardziej przystępnej, ale... jednak ma swoje wady.

Czyli... kupić?

Wszyscy miłośnicy Gaimana na pewno po tę książkę sięgnął. Okładkowe sroki wydadzą ostatnie pieniądze, by mieć ją na swojej półce (a cena nie jest wygórowana jak na obecne standardy, ponieważ twarde wydanie kosztuje 29 zł). Badaczom wierzeń skandynawskich się specjalnie nie przyda, ale kto wie...
Jednak zdecydowanie polecam. Znaleźć w księgarni odpakowany egzemplarz i przeczytać chociażby opis bogów z początku. To raptem kilka stron. A nuż przekonam Was, że warto.

Metryka

Tytuł: Mitologia Nordycka (Norse Mythology)
Autor: Neil Gaiman
Tłumacz: Paulina Braiter
Ilość stron: 240
Wydawnictwo: MAG
Rok wydania: oryginał – luty 2017; polskie tłumaczenie – marzec 2017
Rok wydania: 2016

Zdjęcie w nagłówku pochodzi z pexels.com.

Komentarze

  1. Book Beast9 maj 2017, 15:31:00

    Ja uwielbiam tę książkę, mity pochłaniam w każdej postaci. Nordycka mitologia ze swoimi zimnokrwistymi okrutnymi bogami to jedna z moich ulubionych. I ta okładka! Zanim wzięłam się za czytanie po prostu się na nią patrzyłam i ją głaskałam :D Dzieło sztuki !

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niah10 maj 2017, 16:07:00

      Weźmy pod uwagę jeszcze fakt, że okładka jest „lekko gumowa” i miziadło idealne wręcz :D

      Pozdrawiam, Niah

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Westworld

Autor:
Obraz
Droga do świadomości Nie zdarza się często, by jakiś serial mi się naprawdę spodobał. Szczególnie, gdy dopiero wychodzi, a ja sama sprawdzam go na bieżąco, nie opierając się na opinii znajomych. I powiem Wam, że czasem warto się rzucić na głęboką wodę. Ale jak w ogóle znalazłaś ten serial? Tak naprawdę wszystko zaczęło się od Bena Barnesa. Usłyszałam, że gra w jakiejś nowej produkcji i z ciekawości zajrzałam. Widząc na małym ekranie Anthony’ego Hopkinsa, przeczuwałam, że być może trafiłam na jakąś serialową perełkę, która na dobre zagości w moim sercu. I nie zawiodłam się. Więc co z treścią? Zarys fabuły przedstawia się następująco: firma Delos finansuje park rozrywki w klimacie dzikiego zachodu. W owym parku – Westworldzie – znajdują się gospodarze, wysoce rozwinięte technologicznie roboty, które odgrywają swoje role w ramach jednej sekcji, oraz goście, czyli ludzie z zewnątrz, którzy przyjechali się zabawić. Nie ukrywam, pierwsze odcinki mnie nie zachwyciły. Ciągłe p...
Czytaj dalej

Kiera Cass – Rywalki, Elita

Autor:
Obraz
Kocham go, ale go nie kocham, więc go kocham Proste Porozmawiamy dzisiaj o moim pewnym guilty pleasure, które odkryłam dość niedawno, a które sprawiło mi ono ogromną frajdę. Co nie znaczy, że powinniście sprawdzać zasoby portfela, by po te książki sięgnąć. Więc jak znalazły się w twoich rękach? To było proste odnowienie znajomości i wymienienie się informacjami na temat tego, co czytamy, co przeczytałyśmy i co chciałybyśmy przeczytać. Wtedy koleżanka, która śmiała się, że nadrabia wszystkie młodzieżówki, które powinna przeczytać w odpowiednim dla nich wieku, wspomniała o The Selection . Nie byłam przekonana do tej serii. Nie podobały mi się okładki, były jakieś straszne pogróżki o trójkącie miłosnym i ogólnie ja tak jakoś zawsze omijałam YA w moim życiu. Później przyszła promocja w Biedronce, więc zakupiłam od razu dwa tomy za śmieszne pieniądze i potraktowałam jako niezobowiązującą lekturę do przeczytania w międzyczasie. A kto tę „lekturę” napisał? Kiera Cass (ur. 1...
Czytaj dalej

American Gods

Autor:
Obraz
Gdy tniemy w złym miejscu Wiecie co? Napaliłam się na ten serial, jak na mało co w tym roku, specjalnie czekałam do końca sezonu, by połknąć go w całości i... klapa. Co, co? American Gods , a raczej Amerykańscy Bogowie , stoją na mojej półce już od jakiegoś czasu i dumnie prężą się grzbietem, na którym jak byk stoi imię Neila Gaimana. Ja Gaimana kocham całym swoim ślizgońskim sercem i gdy dowiedziałam się, że stacja Starz zdecydowała się zekranizować jego powieść, cieszyłam się jak dziecko. Kto by się nie cieszył w takim wypadku? Ale na co? Amerykańscy Bogowie opowiadają historię Shadowa Moona, który po trzech latach wychodzi z więzienia za dobre sprawowanie. Udaje mu się nawet wydostać kilka dni wcześniej, ponieważ jego żona, Laura, zginęła w wypadku samochodowym. Podczas lotu samolotem Shadow natyka się na dziwacznego Pana Wednesdaya, który z miejsca proponuje mu pracę, która niesie ze sobą wyłącznie kłopoty. Zapowiadało się niesamowicie, wierzcie mi. Sny Shadowa by...
Czytaj dalej